بررسی رابطة سواد بوم شناختی با ردپای بوم‌شناختی(مورد مطالعه: شهروندان تبریز)

شاخص ردپای بوم­شناختی[1]، مبنایی برای سنجش تفاوت میان آنچه طبیعت برای مصرف به ما عرضه  می­کند و آنچه ما در زندگی مصرف می­کنیم، به عنوان معیار جدید برنامه­ریزی برای اقدامات فردی و جمعی برای حفظ محیط زیست و رفتار مسؤولانه در قبال آن شناخته شده است. کنترل میزان و نوع مصرف می­تواند میزان ردپای بوم­شناختی را کاهش دهد؛ این امر مستلزم داشتن آگاهی کافی در این زمینه است. جامعة آماری پژوهش حاضر شهروندان تبریز و نمونة آماری آن 443 نفر از شهروندان 15 تا 75 سال می­باشند که با به کارگیری شیوة پیمایش و روش نمونه­گیری خوشه­ای، با استفاده از ابزار پرسشنامه و تکنیک مصاحبه مورد بررسی قرار گرفته­اند. روایی ابزار با تکنیک تحلیل عاملی و محاسبة KMO و پایایی آن با محاسبة آلفای کرونباخ بررسی شده است. نتایج به دست آمده نشان می­دهد که با توجه به ارتباط معنا­دار بین متغیر مستقل با متغیر وابسته و مؤلفه­های سازندة آن، پایین بودن میزان سواد بوم­شناختی در بالا بودن میزان ردپای بوم­شناختی شهروندان مورد مطالعه تأثیرگذار است. [1] . Ecological footprint تاریخ وصول: 27/10/91                                                                                        تاریخ پذیرش: 8/2/92